Podróż osadzona między rozdarciem i ciszą, ułomnością i tym co doskonałe, prawdziwym Człowieczeństwem i kompletnym jego brakiem. Konfrontuje sferę tego co już wspomnienie i krew w sztolniach studniach krwiobiegu z nadchodzącym widmem. Człowiek na krawędzi chaosu, Bezduszny, poszukujący sensu, zadający pytania, najczęściej bez odpowiedzi...
To tylko mała cząstka tego, co można powiedzieć o potędze Słowa i Dźwięków w twórczości Zbigniewa Herberta i Przemysława Gintrowskiego.
Zespół w składzie:
Norbert „Smoła” Smoliński - śpiew (koncepcja, reżyseria)
Marcin Fidecki - pianino
Michał Lewartowicz - gitara
Recytacje fragmentów poezji
Zbigniewa Herberta:
Przemysław Tejkowski (głos Poety)
Grafiki i animacje:
Konrad Dakowicz
„Przesłanie Pana Cogito” – Zbigniew Herbert
> Idź dokąd poszli tamci do ciemnego kresu
> po złote runo nicości twoją ostatnią nagrodę
> Idź wyprostowany wśród tych co na kolanach
> wśród odwróconych plecami i obalonych w proch
> ocalałeś nie po to aby żyć
> masz mało czasu trzeba dać świadectwo
> bądź odważny gdy rozum zawodzi bądź odważny
> w ostatecznym rozrachunku jedynie to się liczy
> a Gniew twój bezsilny niech będzie jak morze
> ilekroć usłyszysz głos poniżonych i bitych
> niech nie opuszcza ciebie twoja siostra Pogarda
> dla szpiclów katów tchórzy - oni wygrają
> pójdą na twoi pogrzeb i z ulgą rzucą grudę
> a kornik napisze twój ułaskawiony życiorys
> i nie przebaczają zasię nie w twojej mocy
> przebaczać w imieniu tych których zdradzono o świcie
> strzeż się jednak dumy niepotrzebnej
> oglądaj w lustrze swą błazeńską twarz
> powtarzaj: zostałem powołany - czyż nie było lepszych
> a wreszcie niech nie opuszcza ciebie Wierność
> temu skrawkowi ziemi rodzinnej okruchu
> światło na murze splendor nieba
> one nie potrzebują twego oddechu
> są po to aby mówić: jaki nie ma podeszy
> Idź bo tylko tak będziesz przyjęty do grona
> do grona twoich przodków: Gilgamesza Hektora Rolanda
> obrońców królestwa bez kresu i miasta
> popiołów
> Bądź wierny Idź